دادگاه ها، با تظاهر به روزه خواری در ملا عام، مطابق ماده 638 قانون مجازات، برخورد می نمایند، و سال هاست که این ماده قانونی، مبنای مجازات روزه خواران در معابر عمومی، قرار می گیرد.
علیرغم اینکه، جهت رعایت اخلاق حسنه و نظم عمومی، توصیه به عدم ارتکاب تظاهر به روزه خواری می گردد، اما بهتر است بدانید مطابق ماده 638 قانون مجازات، تظاهر به ارتکاب عمل حرام، به دو شرط، مشمول مجازات است.
نفس عمل حرام، دارای کیفر باشد.1
نفس عمل حرام، دارای کیفر نباشد، ولی عفت عمومی را جریحه دار نماید.2
حال باید دید، آیا عمل تظاهر علنی به روزه خواری، در چارچوب یکی از این دو بند، قرار می گیرد؟!
مشخص است که، نفس روزه خواری، جرم نیست وقطعا از شمول بند اول خارج است؛
بند دوم نیز، ناظر بر عمل حرامی است، که علیرغم اینکه ذات آن عمل، جرم نیست، اما عفت عمومی را جریحه دار نماید. تعریف عفت عمومی نیز آنطور که در منابع حقوقی، از جمله کتاب ترمینولوژی حقوق آمده، مرتبط با مسائل جنسی است.
در حالی که روزه خواری، هرچند اخلاق حسنه یا نظم عمومی را خدشه دار می کند، اما ارتباطی به عفت عمومی ندارد. در نتیجه تظاهر به روزه خواری، عفت عمومی را خدشه دار نمی نماید.
بنابراین، هر چند مجددا توصیه به رعایت مقتضیات جامعه در زمان داشتن عذر شرعی می گردد، می توان نتیجه گرفت، که بر خلاف رویه معمول دادگاه ها، تظاهر به روزه خواری مطابق ماده 638 قانون مجازات، جرم نیست و قابل مجازات نمی باشد.
دادگاه ها، با تظاهر به روزه خواری در ملا عام، مطابق ماده 638 قانون مجازات، برخورد می نمایند، و سال هاست که این ماده قانونی، مبنای مجازات روزه خواران در معابر عمومی، قرار می گیرد.
علیرغم اینکه، جهت رعایت اخلاق حسنه و نظم عمومی، توصیه به عدم ارتکاب تظاهر به روزه خواری می گردد، اما بهتر است بدانید مطابق ماده 638 قانون مجازات، تظاهر به ارتکاب عمل حرام، به دو شرط، مشمول مجازات است.
نفس عمل حرام، دارای کیفر باشد.1
نفس عمل حرام، دارای کیفر نباشد، ولی عفت عمومی را جریحه دار نماید.2
حال باید دید، آیا عمل تظاهر علنی به روزه خواری، در چارچوب یکی از این دو بند، قرار می گیرد؟!
مشخص است که، نفس روزه خواری، جرم نیست وقطعا از شمول بند اول خارج است؛
بند دوم نیز، ناظر بر عمل حرامی است، که علیرغم اینکه ذات آن عمل، جرم نیست، اما عفت عمومی را جریحه دار نماید. تعریف عفت عمومی نیز آنطور که در منابع حقوقی، از جمله کتاب ترمینولوژی حقوق آمده، مرتبط با مسائل جنسی است.
در حالی که روزه خواری، هرچند اخلاق حسنه یا نظم عمومی را خدشه دار می کند، اما ارتباطی به عفت عمومی ندارد. در نتیجه تظاهر به روزه خواری، عفت عمومی را خدشه دار نمی نماید.
بنابراین، هر چند مجددا توصیه به رعایت مقتضیات جامعه در زمان داشتن عذر شرعی می گردد، می توان نتیجه گرفت، که بر خلاف رویه معمول دادگاه ها، تظاهر به روزه خواری مطابق ماده 638 قانون مجازات، جرم نیست و قابل مجازات نمی باشد.